02 sep

Integral Mission en de spelende kerk

Je hebt van die clubs die het zichzelf niet gemakkelijk maken, Groot-Brittannië bijvoorbeeld. Missie-Nederland is er ook zo een. Wie haalt het nu in zijn hoofd om ‘integral mission’ een speerpunt van het werk te maken?

Een term die veel vragen oproept en waar mensen al snel een eigen invulling aan geven. Ik vind het wel stoer dat Missie-Nederland zo’n complex begrip centraal staat. Geen tien stappen naar een vitale gemeente of zeven handvaten voor succesvolle evangelisatie. Nee, een moeilijk, maar wel heel rijk begrip benadsymposium missienederlandrukken. Of het vervolgens verstandig is iemand te vragen om drie tips te geven voor integral mission? Die tips komen er, meer in de vorm van denk- en doeduwtjes dan in de vorm van ‘doe dit en gij zult succes hebben’. Deze duwtjes vormen een aftrap voor een symposium dat Missie-Nederland organiseert op 29 september in Utrecht.

Vooraf: onder integral mission versta ik een vorm van dienst aan het Evangelie van het Koninkrijk, waarbij zending en diaconaat, evangelisatie en sociale actie hand in hand gaan.

  1. Hoge drempels

Vaak zijn we geneigd om bij diaconaat of evangelisatie snel te denken dat we de drempels van onze gemeenten lager moeten maken. We moeten toch zoveel mogelijk mensen trekken? Niet doen, die lage drempels. Hoge drempels werken veel beter, zeg ik als socioloog. Mensen willen zich inzetten voor of voelen zich aangetrokken tot iets bijzonders. Als Jan en alleman erbij kan, is het blijkbaar niet veel waard. Zo werkt het ook met kerken. Kerken met grote spanning met de omgeving blijken vaak het meest te groeien. De Rooms-Katholieke Kerk in Latijns-Amerika liep bijvoorbeeld leeg in de jaren ’80 en ‘90 terwijl priesters zich volop in zetten voor de armen. Die armen renden allemaal naar Pinsterkerk toe, die niks met armoedebestrijding of de samenleving te maken wilde hebben.drempels

Die hoge drempels zijn ook nodig voor wat anders, namelijk gemeenschap. We weten allemaal dat gemeenschap een belangrijke rol speelt in het christelijk geloof en in kerk. Maar ik vermoed dat we in het Westen toch niet beseffen wat de diepte van een gemeenschap is. Wij zien kerken vaak als een soort centrifuge. Je stapt er zondags in om vol energie de week ingeslingerd te worden en ieder op zijn of haar eigen plek iets van het Evangelie te laten zien en horen. Het grote nadeel, het is niet ‘integraal’. Het zijn onze hobby’s. Integral mission is niet de optelsom van onze ‘hobby’s’. Nee, het is de optelsom plus de gemeenschap waar de genade zichtbaar wordt waar al die verschillende mensen met die verschillende inzichten en activiteiten met elkaar samenleven. Gods liefde en zijn Koninkrijk wordt in de eerste plaats zichtbaar in de geloofsgemeenschap, zoal bijvoorbeeld  Moses Alagbe zegt in zijn boek ‘The Church is boring’. Concreet: meer inbesteden als geloofsgemeenschap en minder uitbesteden.

 

  1. Niks doen voor mensen

Wat ons als christenen en geloofsgemeenschappen vaak in de weg zit, is dat we zo graag goeden dingen voor mensen willen doen. We willen ze helpen, iets voor hen organiseren enz. Lees de beleidsdocumenten van je kerk er maar eens op na. Hoe vaak staat er niet of vraagt men niet: “wat kunnen we als kerk doen voor?” Wij willen en doen graag dingen voor, maar bijna nooit ‘met’. Het lijkt zo’n mooie dienende houding, maar het kan tegelijkertijd ook een arrogante instelling zijn. Zij hebben problemen en wij gaan ze oplossen. Integral mission is niet alleen de missie buiten jezelf te zoeken, maar jezelf daarin te betrekken. Het is veel beter en spannender om samen met de wijk op zoek te gaan naar wat je kunt doen. Dat kun je doen in contact met overheden, maatschappelijke organisaties, buurtbewoners enz. Je ontdekt dan niet alleen wat er allemaal gebeurt, maar je stelt je ook kwetsbaarder op: wij zijn onderdeel van de problemen in de wijk (en van de mogelijkheden), ook mensen uit onze gemeenschap hebben hulp nodig. Dit is heel makkelijk concreet te maken. Vraag maatschappelijke instellingen of lokale politieke partijen om concrete gebedspunten voor de buurt. Neem als gemeenschap een enquête af in de buurt waarin je alleen vraagt naar behoeften, ideeën, mogelijkheden, verlangens van de buurtbewoners zonder stiekem een geestelijke strikvraag erin te stoppen. Trek op met andere organisaties om je in te zetten. Niks doen voor de mensen, maar met de mensen.

 

  1. Leren van iedereen die niet blank is

Gelukkig zijn er in Nederland tal van mooie initiatieven waar gemeenschappen met integral mission bezig zijn. Buiten Nederland zijn veel kerken daar verder mee. Omdat ze bijvoorbeeld geen uitgebreide verzorgingsstaat kennen en meer gemeenschapsgericht zijn. Laten we ons licht opsteken bij gemeenten in Kenia, Brazilië of Cambodja. Of bij migrantenkerken in Nederland. Waar wij zou moeilijk over doen, is voor hen soms dagelijkse praktijk.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *